Bose Spiele Rimini Sparta

In Rimini (2022) en Sparta (2022) volgde Ulrich Seidl de levens van twee broers: Richie en Ewald. Richie is een schlagerzanger die zijn beste tijd gehad heeft maar nog altijd geliefd is bij hordes middelbare vrouwelijke fans, die voor een zacht prijsje ook op zijn seksuele aandacht kunnen rekenen. Ewald is een technicus die in Roemenië woont en worstelt met zijn pedofiele gevoelens. Sinds hij aan het project begon, wilde Seidl deze twee verhalen al in één film verwerken – en nu is het eindelijk zo ver!

Het resultaat, Böse Spiele Rimini Sparta, biedt een hele andere ervaring van de twee verhalen. Dit werk is veel verstandelijker; het is in eerste plaats een ideeënfilm. In het eerste deel, dat zich in de winter afspeelt, worden de twee verhaallijnen nauw verweven. Ze spiegelen en vullen elkaar aan om tot een vreselijk sombere visie te komen op de verloren jeugd als geestestoestand. Het tweede deel, dat zich in de zomer afspeelt, draait om Ewald en zijn spartaanse fantasieën, die hij samen met een groep jongens uitleeft in een fort dat ze bouwen. Dit wordt nu opgevat als een sublimatie van zijn vaders obsessie voor het Duitse fascisme, waardoor hij naziliederen en -slogans scandeert, terwijl hij zich verder bijna niets herinnert (en de vader van de jongens zijn zoon tegen Ewald probeert op te zetten door hem op brute wijze te “instrueren” het kwaad te omarmen). Dit maakt Böse Spiele Rimini Sparta een meer verontrustende, troosteloze en trieste, maar in veel opzichten ook een rijkere versie van het project.