De film
HET LAND VAN MIJN OUDERS
Persoonlijke documentaire waarin Marion Bloem haar Indische familieverleden onderzoekt. Hoe zit het met de integratie van Indische Nederlanders? Met welke plek voelen zij zich verbonden?
Omschrijving
Jaarlijks wordt op 15 augustus stilgestaan bij het officiële einde van de Tweede Wereldoorlog in het Koninkrijk der Nederlanden en worden alle slachtoffers herdacht van de oorlog tegen Japan en de Japanse bezetting van Nederlands-Indië.
Honderdduizend kinderen en volwassen burgers werden geïnterneerd in kampen, honderdduizenden anderen werden buiten de kampen aan hun lot overgelaten. Tienduizenden zogenaamde ‘troostmeisjes’ werden uitgebuit, en honderdduizenden verrichten onmenselijke dwangarbeid, onder hen vele krijgsgevangenen en Indonesische romusha. De oorlog trof alle bevolkingsgroepen van de koloniale samenleving in de Archipel, waaronder Indonesiërs, Molukkers, Indo-Europeanen, Europeanen, Papoea’s, de Joods-Indische en Chinees-Indonesische gemeenschap. Wij herdenken op 15 augustus alle slachtoffers van het Japanse oorlogsgeweld.
Over de documentaire HET LAND VAN MIJN OUDERS
De ouders van Marion Bloem kwamen in 1950 vanuit Nederlands Indië (nu Indonesië) naar Nederland. De in Nederland geboren schrijfster en kunstenares heeft de sterke behoefte om haar familieverleden te begrijpen. Voor het eerst reist ze met haar eigen gezin af naar het ‘thuisland’. Ook ondervraagt ze haar ouders en bezoekt ze reünies van Indische Nederlanders om te onderzoeken met welke plek zij zich eigenlijk verbonden voelen. Bloems persoonlijke zoektocht resulteerde in 1983 niet alleen in deze documentaire, maar ook in haar bekende roman Geen gewoon Indisch meisje.