A plein temps

Nooit is er tijd genoeg voor Julie, werkende moeder van twee kinderen op het Parijse platte land, en als een staking uitbreekt wordt alles chaos. Door het onophoudelijke ritme van wassen, strijken, eten klaarmaken, rekeningen betalen, ophalen, afzetten en inkopen doen weet de alleenstaande moeder vaak niet waar haar hoofd staat. Wanneer ze eindelijk een sollicitatiegesprek heeft geregeld voor een baan die meer bij haar ambities past, breekt er een landelijke staking van het openbaar vervoer uit. Het fragiele evenwicht waar ze zo hard voor gewerkt heeft, dreigt uit balans te raken.

Het tempo van À plein temps, opgevoerd met nerveuze synthesizermuziek en dito cameravoering, doet sterk denken aan Lola rennt, de zinderende Duitse thriller van Tom Tykwer uit de jaren negentig. Julie is niet in de weer met gangsters, maar haar poging om alle bordjes in de lucht te houden is zenuwslopend. Hoe kan ze zonder geld een partijtje regelen voor de kinderen? Of vervoer vinden naar de hoofdstad? En op tijd die door een rockster ondergescheten kamer verschonen?

À Plein Temps heeft op het Filmfestival van Venetie twee prijzen in ontvangst genomen (beste regie en beste actrice van het Orizzonti-programma).