Nothing but the Sun

De voorouders van Mateo Sobode Chiqueño aanbaden de zon, die zij beschouwden als een superieur en genereus wezen. Voor Mateo en generatiegenoten is de zon vooral een bedreiging geworden die van ontboste gebieden zorgwekkend droge, stoffige vlaktes maakt, door de camera in schitterende, onheilspellende beelden gevangen. Een klein deel van de Ayoreo leeft nog teruggetrokken in de bossen van Chaco in Paraguay. Maar een veel grotere groep, waar Mateo deel van is, werd samengedreven in kleine nederzettingen door missionarissen, die hun land onteigenden en hen onder dwang bekeerden tot het christendom. Al sinds de jaren zeventig trekt Mateo met een inmiddels antieke cassetterecorder langs Ayoreo-gemeenschappen om hen te interviewen en traditionele liederen op te nemen voor zijn audioarchief. Af en toe eet het apparaat een bandje op, wat hij met geduldig gepeuter oplost. In de gesprekken klinkt twijfel over het verlies aan identiteit. Is het een probleem dat de cultuur van de Ayoreo verdwijnt, of is dat een noodzakelijke voorwaarde voor integratie? Hoe belangrijk is het om tradities te behouden?