Boléro

Parijs in de roaring twenties. We volgen Maurice Ravel, die op dat moment als de belangrijkste (nog levende) componist van het land wordt gezien. Hij werkt aan een compositie voor Ida Rubinstein, een extravagante Russische choreografe. Iets zinderends moet het worden, erotisch en gewaagd. Maar terwijl de stad bruist, blijft het bij Ravel stil. Hij verliest zich in zelfkritiek, en in herinneringen aan eerdere mislukkingen. Overal om zich heen hoort hij inspiratie, maar hij krijgt niets op papier. Hoe dichter de deadline nadert, hoe groter zijn writer’s block wordt. Tot daar ineens een ritme is, en een opzwepende, sensuele melodie die de basis vormen voor wat zijn wereldberoemde meesterwerk is geworden: de Boléro.

In het interbellum werd Maurice Ravel beschouwd als Frankrijks grootste nog levende componist. Net als Debussy werd hij geassocieerd met de impressionisten – een term die ze beiden verafschuwden. Zijn werk was een mengeling van modernisme, barok en neoclassicisme, en in latere composities ook jazz. Ondanks die verscheidenheid is Ravel vooral bekend geworden met zijn compositie Boléro uit 1928, waarvan het ontstaan wordt belicht in Anne Fontaines smaakvolle film. Hierin worden Ravels werkwijze en leven met elkaar verweven, aan de hand van zijn ontmoetingen met drie vrouwen: de Russische danseres Ida Rubinstein, wier opdracht de aanzet vormde tot het muziekstuk, zijn mecenas Misia Sert en de bevriende pianiste Marguerite Long. Het verleden sijpelt door in het heden met behulp van ingetogen flashbacks, die dit uitmuntende portret van de bekwame, gevoelige kunstenaar gelaagder maken.