Clara Sola

Tussen de dieren en de omringende natuur is de veertigjarige Clara volkomen in haar element, maar op het erf van haar huis aan de rand van het Costaricaanse regenwoud beperken paarse linten haar bewegingsruimte. Behept met een bochel en een ontwikkelingsstoornis leeft ze nog altijd onder het beschermende regime van haar toegewijde moeder Fresia, die in haar aandoeningen een teken van Gods voorzienigheid ziet en haar genezende gaven toekent. Door de dorpelingen wordt ze daardoor gezien als een heler, een gave waarmee ze haar gezin onderhoudt. Het leven van de kinderlijke Clara begint te veranderen wanneer ze tijd doorbrengt met Santiago, het vriendje van haar tienernichtje Maria. Hij is een aardige man die graag met Clara in de natuur wandelt en haar op een vriendelijke manier helpt het leven te begrijpen. Als Clara lippenstift uitprobeert, leert hij haar hoe ze haar lippen moet tuiten om ze met een tissue te deppen. Als menstruatiebloed langs haar been loopt, geeft hij haar een doekje en wendt hij zijn ogen af. Het is bijna alsof Clara verrast wordt door een late puberteit en ze voor het eerst seksuele opwinding begint te voelen. Zowel op fysiek als mystiek vlak lijkt Clara haar grenzen te verleggen en in de zoektocht naar haar ware zelf onttrekt Clara zich steeds meer van haar rol als heilige.